کتاب کودکان خوشبخت
تألیف رودلف درایکورس. ویکی سولتس
ترجمه‌ی دکتر حمید علیزاده. علیرضا روحی
نشر ارسباران
خلاصه‌نویسی: لیلا سادات سید روحانی
ویرایش: سمیه صادقی
(خلاصه کتاب‌های ارائه‌شده در دوران، صرفاً در جهت معرفی کتاب عرضه می‌شوند و جنبه‌ی تأیید و تصدیق از طرف گروه آموزشی-پژوهشی دوران را ندارند. از اینکه ویژگی‌های منحصربه‌فرد کودکان را مورد توجه قرار داده و مطالب نوشته‌شده را به همه‌ی کودکان تعمیم نمی‌دهید و با توجه به مطالب کتاب، انتظارات خاص برای کودکان ایجاد نمی‌کنید، سپاس‌گزاریم.)
فرزندپروری در این نسل با نسل قبلی تفاوت بسیار زیادی پیدا کرده است. دیگر نمی‌توان با استبداد و حکمرانی فرزندان را تربیت کرد چراکه روش‌های جدید ، مبتنی بر دموکراسی و آزادی به همراه نظم و مسؤولیت است.
درک کودک:
کودکان هر کاری را که در طول روز انجام می‌دهند، هدفمند است. ولی خودشان هدف آن را نمی‌دانند و والدین باید با دقت به کودکانشان توجه کنند که چه چیزهایی و چه عواملی باعث یک سری رفتارها از کودک می‌شود . بزرگ‌ترین انگیزه و هدف کودک، میل به تعلق است
در محیط بیرونی کودک، سه عامل، رشد شخصیت او را تحت تأثیر قرار می‌دهند:
اولین عامل، فضای خانواده است. کودک در ارتباط خود با خانواده جامعه را به شکل کامل تجربه می‌کند.
دومین عامل محیط بیرونی، منظومه‌ی خانواده است. این اصطلاح بیان‌گر روابط ویژه‌ی هریک از اعضای خانواده با دیگران و نقش‌هایی است که هر یک از اعضاء در جایگاه‌های مختلف ایفا می‌کند.
سومین عامل در محیط بیرونی کودک، روش‌های رایج در آموزش است.
دل‌گرمی‌دادن:
– در تربیت فرزند، دل‌گرمی‌دادن یکی از مهم‌ترین کارهای والدین است .کودکان برای رشد و احساس تعلق نیاز به دل‌گرمی به صورت مداوم دارند و کودک بدرفتار کودکی دل‌سرد است .
– کودک از بدو تولد نیاز به دل‌گرمی‌دادن دارد .
– وقتی والدین همه‌ی کارهای فرزندشان را برایش انجام دهند (حمایت بیش از حد ) و حتی لحظه‌ای کودک را تنها نگذارند که مستقلاً با خودش بازی کند، همه‌ی این‌ها این خودپنداره را در کودک ایجاد می‌کند که بی‌کفایت است و موجب دل‌سردی و در نهایت بدرفتاری می‌شود. والدین با نوع برخوردشان نسبت به مسائل مختلف با فرزندانشان، دل‌گرمی و دل‌سردی را در او ایجاد می‌کنند.
اشتباه رایج در تنبیه و پاداش:
– تنبیه‌کردن و پاداش‌دادن دو کاری است که کاملاً به سیستم اجتماع استبدادی تعلق دارد .
– امروزه کل ساختار اجتماعی تغییر کرده و دیگر کسی قدرت برتر نیست و کودکان نیز دارای موقعیت اجتماعی برابری با بزرگ‌سالان هستند.
– در استفاده از تنبیه، فقط این نکته وجود دارد که به کودک کمک می‌شود تا قدرت بیشتری برای مقاومت و نافرمانی در برابر والدینش به دست آورد و توالی وحشتناکی از تلافی و انتقام به وجود می‌آید.
– روش پاداش‌دادن به کودکان در مقابل رفتار خوب از دیدگاه بعضی والدین به اندازه‌ی روش تنبیه مضر است. اگر والدین این روش پاداش‌دادن و رشوه‌دادن را در تربیت فرزندشان داشته باشند، نگرش مادی گرایی را در فرزند خود رشد داده‌اند.
برخی دیگر از عناوینی که در این نوشته به آن می‌پردازیم:
اهداف اشتباه کودک.
استفاده از پیامدهای منطقی و طبیعی.
قاطع باشید بدون اینکه سلطه‌گر باشید.
احترام به نظم را برانگیزید.
انتقاد را کنار بگذارید و اشتباه را بزرگ نکنید.
برنامه‌ی روزانه را تغییر ندهید.
برای آموزش وقت بگذارید.
مشارکت کودکان را جلب کنید.
از توجه نابه‌جا و بیش از حد خودداری کنید.
خود را از نزاع قدرت کنار بکشید.
عمل کنید، حرف نزنید.
خودتان را از دعوا کنار بکشید.
تحت تأثیر ترس‌ها قرار نگیرید.
.
.
.
نشست خانوادگی.
نسخه‌ی کامل این خلاصه کتاب را می‌توانید از اینجا دریافت کنید.
*** تهیه و تنظیم: گروه فرهنگی-هنری دوران، بخش پژوهش
دیدگاه‌ها